Medycyna Blog – leki i lekarstwa bez recepty, cukrzycowe

Niemowlęta otyłe mają wygląd nalany, skórę błyszczącą tkanka tłuszczowa zawiera dużo wody i dlatego spostrzega się u nich nagłe i dość znaczne skoki wagi ciała w górę i w dół (np. w razie gorączki). Cechuje je słaba ruchliwość, opóźnienie funkcji statycznych, przewlekle zaparte stolce, skłonność do anemii, obniżona odporność. W wieku przedszkolnym stwierdza się duży rozrost tkanki tłuszczowej na tułowiu i udach, ponadto koślawe kolana i widoczny, szczególnie u chłopców, słabszy rozwój zewnętrznych narządów płciowych (patrz ryc. 16). Stan ten bywa często niesłusznie rozpoznawany jako dystrophia adiposogenitalis, chociaż wygląd zewnętrzny jest taki sam.

Leczenie otyłości jest bardzo trudne i często zawodne. W celu zapobiegania należy unikać przekarmiania, i to już w niemowlęctwie. W wieku późniejszym dieta winna zawierać białko, owoce i jarzyny, a mało tłuszczu i węglowodanów. Należy unikać nadmiernego ograniczenia diety, by nie spowodować zupełnego spadku sił. Ponadto zaleca się w miarę ruchliwy tryb życia, umiarkowane sporty, kąpiele morskie i mineralne. Z leków stosuje się preparaty tarczycowe (ostrożnie), zioła przeczyszczające i odchudzające (degrosan, normosan), a ostatnio pre- ludin, który obniża łaknienie poprzez działanie na ośrodki podwzgó- rzowe (wzmożenie uczucia sytości) oraz natężenie procesów przemiany materii. Dawki u dzieci wahają się od 5—25 mg dziennie, zależnie od wieku i indywidualnej wrażliwości.

g. Chudość konstytucyjna nie ma ściśle sprecyzowanego obrazu etiologicznego. Przede wszystkim należy wyraźnie oddzielić chudość z niedoboru (głównie hipowitaminozy itp.). Często chudość pozornie konstytucyjna okazuje się schorzeniem nabytym w następstwie infekcji, urazu, kiedy indziej powstaje na tle nabytych zaburzeń gruczołów wewnątrzwydzielniczych. Tylko rzadkie przypadki, gdy nie znajdujemy uchwytnej przyczyny, możemy nazywać chudością konstytucyjną w ścisłym znaczeniu. Cechuje ją wybitna przewaga procesów dys- symilacyjnych, podwyższona przemiana materii, prawie zupełny, równomierny zanik tkanki tłuszczowej. Wzrost ciała i proporcje są prawidłowe. Samopoczucie chorego na ogół dobre. Łaknienie zwykle dobre, nierzadko wilczy głód (w przeciwieństwie do chudości z niedoboru, gdzie łaknienie jest zawsze słabe). W postępowaniu leczniczym należy zawsze zrewidować dietę i wyłączyć przyczyny pozakonstytucyjne. Niekiedy dobre wyniki uzyskuje się po leczeniu insuliną w dawkach 5—2-0 j. na dobę z równoczesnym obfitym podawaniem węglowodanów. Odmienną postacią, rozpoczynającą się od wieku szkolnego, jest tzw. lipo- dystiophia progressiva, w której następuje stopniowy zanik tkanki tłuszczowej, poczynając od twarzy. Jest to schorzenie typu degenera- cyjnego.