Niemowlęta otyłe
Niemowlęta otyłe mają wygląd nalany, skórę błyszczącą tkanka tłuszczowa zawiera dużo wody i dlatego spostrzega się u nich nagłe i dość znaczne skoki wagi ciała w górę i w dół (np. w razie gorączki). Cechuje je słaba ruchliwość, opóźnienie funkcji statycznych, przewlekle zaparte stolce, skłonność do anemii, obniżona odporność. W wieku przedszkolnym stwierdza się duży rozrost tkanki tłuszczowej na tułowiu i udach, ponadto koślawe kolana i widoczny, szczególnie u chłopców, słabszy rozwój zewnętrznych narządów płciowych (patrz ryc. 16). Stan ten bywa często niesłusznie rozpoznawany jako dystrophia adiposogenitalis, chociaż wygląd zewnętrzny jest taki sam.
CHOROBOWOŚĆ I UMIERALNOŚĆ
Chorobowość i umieralność wykazują wysokie wartości w wieku dziecięcym. Są tym częstsze, im dziecko jest młodsze. Każdy okres życia dziecka ma swoją odrębną patologię. I dlatego zagadnienie chorobowości i umieralności należy rozpatrywać oddzielnie dla poszczególnych okresów życia dziecka.
Kościół a antykoncepcja – dalszy ciąg
W krajach protestanckich proces ten dokonuje się szybciej, jako że sama religia protestancka była w ostatnich dziesięcioleciach bardziej elastyczna i czuła na przemiany oraz nacisk praktyki społecznej był tam najsilniejszy. Jak wykazał w Szwecji Gustawson (1968), w trakcie przygotowań do konfirmacji 41/o proboszczów mówi uczniom o dojrzewaniu płciowym, 28% o onanizmie, 27% o środkach antykoncepcyjnych, 67% o przerywaniu ciąży, 40% o pornografii, 92% o stosunkach przedmałżeńskich itd. Mimo że pouczenia proboszczów szwedzkich są natu- ralnie nacechowane restrykcyjnością właściwą etyce religijnej {choć jest to restrykcyjność znacznie słabsza niż w katolicyzmie), to jednak widać już wyraźnie zróżnicowanie postaw samych duchownych. Na przykład wśród mówiących z wychowankami o stosunkach przedmałżeńskich 56B/o proboszczów szwedzkich potępia takie stosunki, 23#/o uważa je za dopuszczalne po spełnieniu pewnych warunków, 21a/o unika w ogóle zajmowania określonego stanowiska moralnego, ograniczając się do opisu sytuacji.
ZMIANY W TARCZY NERWU WZROKOWEGO I W DROGACH WZROKOWYCH
Wiele leków wykazuje działanie niepożądane lub toksyczne na wyższe odcinki drogi wzrokowej, które rozpoczynają się w siatkówce i w tarczy nerwu wzrokowego. Uszkodzenie elementów znajdujących się na odcinku od komórek zwojowych do skrzyżowania nerwów wzrokowych daje kliniczny obraz upośledzenia wzroku. Najczęściej zmiany związane są z pasmem włókien tarczowo-plamkowych i towarzyszą im mroczki środkowe. W innych przypadkach powstaje uszkodzenie części włókien obwodowych i koncentryczne zacieśnienie ‚pola widzenia. Mechanizm działania większości substancji nie jest poznany. W dnie oka często nie obserwuje się początkowo żadnych zmian.
Typologią pawłowowska
Nad typologią pawłowowską, nie ukończoną przez twórcę, pracowali nadal jego uczniowie, nie wnosząc zresztą istotnych zmian. Dla ilustracji wymienimy zebrane przez Kiasnogoiskiego (jednego z uczniów Pawłowa) charakterystyczne cechy każdego z pawłowowskich typów konstytucyjnych w odniesieniu do dzieci.
ROZWÓJ CZŁOWIEKA A INTENSYWNOŚĆ ŻYCIA
Inny paradoks powstaje wówczas, gdy uświadomimy sobie, że czynnikiem rozwoju człowieka jest wielość doświadczeń, intensywność życia. Tylko w wyjątkowych sytuacjach można uznać jednostronność za oso- bowościotwórczą, zazwyczaj gdy mamy do czynienia z jednostką wybitnie uzdolnioną, a także jednostką odznaczającą się wzmożoną intensywnością i wielostronnością życia. Człowiek o bogatej osobowości dąży do nawiązania ze światem możliwie wielu kontaktów: społecznych, estetycznych, naukowo-poznawczych itp. Czy doświadczenia seksualne wykraczają poza tę prawidłowość? Wydaje się, że zasada wzbogacającego charakteru różnorodnych doświadczeń sprawdza się najpełniej w zakresie kontaktu z wartościami wyższego rzędu, które pomnażane, wiodą człowieka do rozwoju, natomiast w zakresie wartości niższego rzędu pomnażanie nie może przekroczyć pewnej granicy, poza którą staje się degradujące – np. wartości witalne w nadmiarze stają się szkodliwe dla życia (zbyt dobre odżywianie). Podobnie jest z różnego rodzaju wartościami przyjemnościowymi. Gdy chodzi o życie seksualne, różnorodność doświadczeń, wiążąca się w sposób najbardziej oczywisty ze zmiennością partnerów, prowadzi do traktowania doznań seksualnych jako wyodrębnionych z reszty życia, poszukiwanych dla nich samych, wiedzie do związków „bez historii i dalszego ciągu”, do traktowania drugiego człowieka – partnera seksualnego w funkcji instrumentalnej, do zdawania się na przypadkowe kontakty, do pomijania całego bogactwa psychiki drugiego człowieka, niedostrzegania jej indywidualnej niepowtarzalności. Zważywszy na to, że człowiek staje się takim, jak jest traktowany, można mniemać, że takie ujęcia stosunku seksualnego prowadzą do reifikacji istoty ludzkiej. Także sam człowiek, jeśli nawiązuje tego typu stosunki, pozbawia się głębszych przeżyć, spłyca swoje życie uczuciowe, co wiedzie często do przesytu, znużenia, wyczerpania psychicznego i fizycznego. Zbyt wielka różnorodność doświadczeń seksualnych nie sprzyja zatem bogaceniu osobowości ludzkiej, prowadząc do redukowania siebie i drugiego człowieka do przedmiotu wymienialnego, do przyznawania sobie innego sposobu istnienia niż spe- cylicznie ludzki. Ten sposób istnienia w świetle antropologii filozoficznej jest istnieniem jedynym w swoim rodzaju – zarówno tworzącym wartość, jak i stanowiącym wartość samą przez się. Wydaje się, że akt seksualny traktowany jako zaspokojenie wyłącznie potrzeb biologicznych podlega prawidłowościom zaspokajania potrzeb niższego rzędu? a więc wartości, jakich się poszukuje, nie mogą być tu pomnażane w nieskończoność, tak jak może być pomnażana wiedza, doznania estetyczne, wewnętrzne doskonalenie itp. Wartością, którą należy tu brać pod uwagę, jest człowiek, a nie doznanie przyjemności.
Prywatne czy społeczne?
Ale już wiele innych, podstawowo ważnych problemów nie budzi takiej jednomyślności. Generalny problem „prywatności” spraw seksualnych wywołuje międzynarodowe dyskusje na seminariach. Skrajne uznanie spraw seksualnych na ściśle prywatne i obchodzące tylko zainteresowanych charakteryzuje mniejszość ekspertów (ze Skandynawami na czele). Większość ekspertów przychyla się do wniosku, iż z pełnego zakresu spraw seksualnych wyłącznie autoerotyka może być uznana za ściśle prywatną i indywidualną sprawę poszczególnych ludzi. Wszelkie inne sprawy seksualne wciągają z reguły w swoją orbitę drugiego człowieka, a tym samym stają się sprawami społecznymi. A przecież zarówno stanowisko zwolenników całkowitej prywatności, jak i stanowisko zwolenników społecznego charakteru zjawisk seksualnych wynikało bardziej z ideologii i filozofii ekspertów niż z danych jakiejkolwiek z nauk empirycznych. Za pomocą metod socjologicznych można najwyżej ustalić, czy w opinii publicznej sprawy seksualne uchodzą za prywatne, czy nie, i jak często taki pogląd bywa wyrażany, nie można jednak udowodnić, iż są takimi w istocie. Dla przykładu w badaniach nad nauczycielami polskimi (Kozakiewicz, 1970) spośród 2075 zbadanych aż 71,8#/o opowiedziało się za prywatnością spraw seksualnych ludzi, uchylając się w związku z tym od oceniania moralnego konkretnych zachowań (np. związku intymnego bez legalizacji prawnej lub wydania na świat dziecka przez kobietę, która użyła mężczyzny tylko jako narzędzia do osiągnięcia tego celu). Z rozpowszechnienia tej opinii wśród nauczycieli nie wynika jednak, iż sama opinia jest obiektywnie słuszna.
POLEKOWE REAKCJE ALERGICZNE
Czynnikiem usposabiającym do powstania reakcji alergicznej w obrębie przewodu pokarmowego są stany zapalne błony śluzowej żołądka i jelit, zaburzenia wchłaniania oraz upośledzenie czynności gruczołów trawiennych.
OSTRE CHOROBY ZAKAŹNE
Zaburzenia w obrębie kobiecych części rodnych, które trafiają się w przebiegu ostrych chorób zakaźnych, są albo następstwem bezpośredniego oddziaływania na nie samych zarazków chorobotwórczych (np. błonicy, duru brzusznegoŁ czerwonki itd.), albo też wytwarzanych przez nie toksyn. Należy przyjąć, że większość ostrych chorób zakaźnych (wyjąwszy schorzenia krótkotrwałe) powoduje zaburzenia cyklu miesięcznego, a nawet zatrzymanie miesiączek oraz zanik gruczołów płciowych żeńskich. Jest również rzeczą znamienną, że w przebiegu ostrych chorób zakaźnych przychodzi często do zaburzeń wydzielniczych, czego dowodem są upławy z pochwy i z szyjki macicznej. Ostre choroby zakaźne, trafiające się głównie w wieku dziecięcym, dają z natury rzeczy procentowo mniejszą ilość zaburzeń czynnościowych jajników, mogą jednak w pewnych przypadkach wywierać swe szkodliwe działanie, powodując owrzodzenia na częściach płciowych, które wiodą czasem do ciężkich, a nawet trwałych zmian chorobowych (blizny, zwężenia i zarośnięcia przewodu płciowego). Odnosi się to przede wszystkim do błonicy i duru brzusznego.
NIEPOŻĄDANE DZIAŁANIE NIEKTÓRYCH LEKÓW STOSOWANYCH W GINEKOLOGII
Leki stosowane w ginekologii to szeroki wachlarz preparatów mających także zastosowanie w wielu innych dziedzinach medycyny, Do powszechnie stosowanych należą antybiotyki, leki przeciwzapalne, uspokajające, narkotyczne leki przeciwbólowe, witaminy oraz inne leki stosowane ogólnie w przypadkach, gdy choroba podstawowa narządów płciowych współistnieje z innymi chorobami,